• علامه محمد تقی جعفري از شاگردان او بود و درباره ويژگيهاي اخلاقي استاد خويش مي‌گويد: يكي از عالي‌ترين ايام زندگی من همان مدت هفت سال است كه خدمت ايشان بودم. مرحوم آقا سيد عبدالهادي، مرد علم و عمل و براستي تجسمي از معرفت و تقوا بود... بارها ديدم كه ايشان موقع نماز خواندن مي‌لرزيد.

• همچنين آية‌الله فياض يكي ديگر از شاگردان ايشان مي‌گويد: آية‌الله سيّد عبدالهادي شيرازي... مردي بسيار متين بزرگوار، سنگين و رعايت كننده آداب بود. از جهت اخلاقي ممتاز بود. مواظب بود كه در محضر و مجلسش حرف لغو، غيبت و كلام نابجا گفته نشود والا ناراحت مي‌شد. با وقار بود... هر كس كه خدمت ايشان مي‌نشست هم كسب علم مي‌كرد و هم كسب اخلاق. در تقوي كامل بود.

• زهد و پارسايي او به گونه اي بود كه با آنكه در مقام زعامت و مرجعيت بود تا اواخر عمر در منزل استيجاري زندگي مي‌كرد تا اينكه عده‌اي از مؤمنين، سه، چهار سال قبل از وفاتش خانه‌اي براي او خريدند.

یک شب خواب دیدم کنار جویی نشستیم. یک مرتبه آسید عبدالهادی حرکت کرد. عبایش را به سرش انداخت . مجلس استفتا بود. رفت رو به قبله. ما هم دویدم پشت سرش . هر چه فریاد زدیم برنگشت. صبح شد به مرحوم آشیخ مجتبی قزوینی خواب را گفتیم.

ایشان گفت یا آسید عبدالهادی از مرجعیت کنار می گیرد همین چند روز، یا فوت می شود. این هم تعبیر ایشان بود.